บทที่ 65 เราขอโทษนะ

“ก็...” เธออึกอักที่จะพูดแต่ก็ไม่รู้จะเริ่มตรงไหนด้วย

“สองคนนี้จู๋จี๋อะไรกัน เอาไว้อย่างนั้นแหละ ไม่ต้องเฝ้า เดี๋ยวพี่ดูเองผิงพาติ๊ดมานั่งเร็ว” พี่ผ่องส่งเสียงเรียก เธอจำใจต้องเดินนำเขาเข้ามานั่งกับพ่อและแม่ ที่ตอนนี้มีอาหารที่ผ่องทำ ถูกยกออกมาวางบนโต๊ะหมดแล้ว

“เอาอีกสักขวดดีไหมลูกเขย” พ่อเริ่มหน้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ